Deventer is een stad vol verenigingen en clubjes, vertelt Grace Brok (1970). Haar missie: beter samenwerken en minder dubbel uitgeven. ‘Ook ik wil fijn oud worden in deze stad.’ In het pand van Vrijwilligerscentrale Deventer, waar Grace werkt als projectcoördinator, geeft ze tekst en uitleg.
‘In Deventer barst het van de vrijwilligers, want aan verenigingen geen gebrek hier. Als voorzitter van SV Helios heb ik met eigen ogen gezien dat je niet zonder vrijwilligers kunt. Gelukkig is de Deventenaar trots op zijn stad en dus niet te beroerd om iets te doen. Mensen helpen graag een handje mee om ervoor te zorgen dat Deventer zijn of haar Deventer blijft. Vier op de tien Deventenaren zet zich actief in. Daarom wilde ik hier met je afspreken. Vrijwilligerscentrale Deventer brengt vraag en aanbod bij elkaar en ondersteunt initiatieven.
‘We zijn altijd een rode stad geweest, dat zal meespelen. Multicultureel bovendien, met dank aan grote werkgevers als Ten Cate en Stegeman, die een aanzuigende werking hadden op werkzoekenden. Er was altijd werk genoeg in de Koekstad. Spanjaarden, Italianen, Turken, voor iedereen was er plek. Het heeft van Deventer de diverse stad gemaakt die ze vandaag de dag is: gastvrij, volks en divers.
‘Omdat je in Deventer mag zijn wie je bent, is er een keur aan clubjes ontstaan. Als jij en ik een leuk idee hebben, richten we clubje A op en gaan we aan de slag. Dat clubje B hetzelfde doet zegt ons niet zoveel. “Weet jij wie zij zijn?” We halen onze neus op en gaan verder. Dat idee. Kun jij me uitleggen waarom een stad als Deventer zeventien voetbalclubs telt? Allemaal laaggeklasseerd bovendien. Alleen Schalkhaar speelt tweede klasse. Dat kom je in pakweg Apeldoorn of Almelo niet tegen.
‘Ik werkte een tijd als sportparkmanager in Zwolle en zag met eigen ogen hoe het daar gaat. Het Centre for Sports and Education is een prachtig initiatief, cultureel zit Zwolle in de lift en ook op andere fronten heeft de stad een aanzuigende werking. Ik vroeg me af: hoe kan het dat Zwolle evolueert en wij achterblijven? Het antwoord is mogelijk: er wordt meer en beter samengewerkt. Waar wij hogescholen kwijtraakten en kansen lieten liggen, daar groeide Zwolle door. Ik durf wel te stellen dat we zijn ingehaald.
‘Deventer is een prachtige stad. We hebben mooie gebouwen, fantastische wijken, een geweldige binnenstad, een sfeervol plein, de horeca is top geregeld. Deventer is een stad waar je je snel thuis voelt. Veiliger dan jaren geleden. En je bent zo op de snelweg. Alleen: als we niets doen, verliezen we het. Dan wordt Deventer afhankelijk van het Rijk. De vergrijzing staat voor de deur, Deventer is een stad met bovengemiddeld veel minima. Als we de stad aantrekkelijk willen houden moeten we beter samenwerken en minder dubbel uitgeven. Het is verworden tot mijn persoonlijke missie, want ik wil op een fijne manier oud worden in deze stad.
‘Om een voorbeeld te geven: voor het project Wijk voor elkaar haalde ik ouderen voorheen op met mijn eigen autootje. Inmiddels verzorgd Zorggroep Solis het vervoer. En sinds Lia van Nimwegen is gestopt als projectcoördinator van FIER& probeer ik beide initiatieven met elkaar te verenigen. Deze stappen zijn nodig. Voor alle duidelijkheid: mijn doel is niet om één groot eiland te maken van de verschillende eilandjes. Ik wil bruggen aanleggen, zodat we bij elkaar op bezoek kunnen en gebruik kunnen maken van wat er over en weer beschikbaar is.’
—
Grace is projectcoördinator bij de Vrijwilligerscentrale Deventer (VCD). Daarnaast is ze voorzitter van Wijk voor elkaar, de stichting die uitvoering geeft aan het maatschappelijke beleid van voetbalclub SV Helios. Grace was van 2012 tot 2018 voorzitter van SV Helios.