Als supporterscoördinator bij Go Ahead Eagles vormt Jan-Willem Klink (Deventer, 1968) de schakel tussen club en supporters. Het is balanceren op een dunne lijn, zo geeft hij toe. ‘Dat wat de Eagles de Eagles maakt willen we hier behouden.’ In zijn eigen domein op de burelen van ‘Kowet’ doet Jan-Willem, zelf supporter in hart en nieren, zijn verhaal.

Tekst: Job Hulsman
Fotografie: Isabelle Renate la Poutré

‘De supporters zijn de club.’ Wijst richting het lege veld: ‘Als er dadelijk ergens een geldbuidel harder rammelt zijn zij weg. Zo werkt het. De supporters blijven altijd. Natte sneeuw, slagwinden, abominabel voetbal, het maakt niet uit: Go Ahead is hoop, geloof en liefde. De club is voor velen als een warme schouder. Mensen komen hier thuis en kunnen op de tribunes hun verhalen en emoties kwijt. Tijdens de nieuwjaarstoespraak van Dop [algemeen directeur Jan Willem van Dop] kwam het nog ter sprake: Go Ahead is steeds meer de hoeksteen van de maatschappij. 

Jan-Willem hangt een sjaal op bij de memorial garden: ‘De club is voor velen als een warme schouder.’

We zijn een rauwe, volkse club, altijd geweest ook. Weet je wat ze bedoelen met het Engelse ordinary? Dat woord past perfect bij Go Ahead. Doe maar gewoon. Ook al zijn we een sleeping giant met vier landstitels in de prijzenkast, we verbeelden ons niets. We staan net naast Paul Bosvelt [oud-speler, nu technisch manager] die een koffiezetautomaat probeert te repareren. De Engelsen die we een paar weken geleden op bezoek hadden zeiden: “Really? It’s Paul fucking Bosvelt!” Met Dennis Hulshoff [oud-speler] loop je hier gewoon een rondje door de wijk. Wat ik ermee wil zeggen: Go Ahead is eigen, wat hier gebeurt is aanraakbaar. De club wordt binnen no-time een onderdeel van jezelf.

Verhalen uit de Koekstad in je inbox? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief.

In het boek Spel om de bal beschrijft Desmond Morris het voetbal als een stammenstrijd, met supporters als stamleden. Eigenlijk moet je het zo zien: eens in de twee weken gaan we hier de strijd aan met een andere stam. Daarvoor heeft Paul Bosvelt een selectie met afgevaardigden samengesteld waaruit de trainer kan kiezen. Veel supporters laten op wedstrijddagen om vier uur hun gereedschap vallen, rijden naar huis, kleden zich om, spreken af met vrienden en komen ruim op tijd naar het stadion om het tafereel te aanschouwen. Acht-, negenduizend man laat hier eens in de veertien dagen alles van zich afglijden. Dat overstijgt het voetbal.

‘Ken je de klappers die AZ tot een paar jaar geleden gebruikte? Daar zijn we hier als de dood voor.’

Als supporterscoördinator vorm ik samen met collega Willem Vink de verbinding tussen club en supporters – en tussen de supporters onderling, want de beleving loopt flink uiteen. Ik zie het als onze taak om ervoor te zorgen dat het hier gezellig is, dat de Adelaarshorst vol is, dat er niets kapot gaat en dat we succesvol zijn als club. Zonder dat het truttig wordt. Ken je de klappers die AZ tot een paar jaar geleden gebruikte? Daar zijn we hier als de dood voor. Ik vind: je moet het de mensen gunnen om emoties zo nu en dan de vrije loop te laten. Bij Go Ahead zoeken we soms de grenzen op.

Ik weet nog dat ik voor het eerst op de B-side kwam, ik was een tiener. De hekken waren hoog. Later kwamen er spikes, er volgde prikkeldraad, er kwamen honden, bij andere clubs werden er zelfs grachten gegraven. Ondertussen vergaten de beleidsbepalers om het gesprek aan te gaan met de supporters. Rond de eeuwwisseling vond er een kentering plaats. Het werd vrijer, naar het Engelse model: de hekken en grachten verdwenen. En warempel, het werkte. Zo lang je het gesprek tussen de club en de supporters op gang houdt, kan er veel.

‘Ik heb niet de illusie dat we alles kunnen voorkomen, maar we proberen het wel.’

‘In Spakenburg zeiden ze: “Klink, geweldig, er kan nu zoveel.” Dan denk ik: leuk, zo’n compliment, maar het is een taak van ons allemaal. Zeg wat je wilt en houd mij scherp. In de beker tegen Twente vertrok er een bus supporters rechtstreeks vanuit Holten naar Enschede. Dat was een wens van de supportersgroep daar. Het ging super, de bus sloot bij een tussenstop netjes aan in de rij, de supporters dronken een biertje en het was gezellig. Gisteren [het gesprek vindt plaats op de dag na VV IJsselmeervogels – Go Ahead Eagles] ging diezelfde groep met een eigen bus naar Spakenburg. Dat is toch mooi? Zulke dingen raken me. Het kán. Maar we balanceren op een dunne lijn, dat realiseer ik me.

Volg de Koekstad: TwitterInstagram of Facebook.

Soms gaat het mis. Gisteren nog. Vuurwerk, het woord gaat toch vallen. Iemand van ons had hart en hoofd niet helemaal in verbinding met elkaar en stak een romeinse kaars aan. Gelukkig gebeurde er niets ergs, maar op zulke momenten denk ik ook: “Joh, krijg wat, ik ben er klaar mee.” Zodra dat gevoel is wegzakt ga ik praten. Mijn werk bestaat voor een groot gedeelte uit uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen. Daar heb ik steeds dertien dagen de tijd voor. Ik heb niet de illusie dat we alles kunnen voorkomen, maar we proberen het wel. Directeur Hans de Vroome vertelde een mooie anekdote in het eerste seizoen van Home of Eus, over supporters die tekeer waren gegaan in de binnenstad rondom een wedstrijd tegen Ajax. “Vind je mij een supporter?” vroeg een van die jongens aan De Vroome. Waarop hij zei: “Ja, ik vind jou een supporter, maar wel een die ik heel moeilijk kan begrijpen.”

Een onderonsje met middenvelder Zakaria Eddahchouri in de Vetkampstraat.

Ik geloof dat het kan: veranderen zonder te verliezen wat we hier hebben. Sterker nog: de verandering vindt plaats waar we bij staan. Structurele problemen vind je hier niet meer. Er kan meer dan voorheen en er wordt minder vaak gekozen voor het doemscenario. Gisteren bij de wedstrijd kwam er een ventje naar me toe. Hij had het boek De rebellen van de Bunnikside gelezen. “Vroeger ging het er wel anders aan toe, hè Klink?” Joh, zei ik, over vijftien jaar lees je met verbazing over deze tijd. Vanaf aankomende zomer mag je niet meer roken in de Adelaarshorst, hoe vind je die? Hij geloofde me niet. En toch gaat het gebeuren.

__

Sinds het seizoen 2018/2019 is Jan-Willem (samen met Willem Vink) supporterscoördinator bij Go Ahead Eagles. Hiervoor werkte hij als coördinator Fan Support bij de club en in de jaren ‘90 was hij supportersbegeleider. En zijn leven naast Go Ahead? Jan-Willem werkte in het verleden onder meer als groenteboer, jongerenwerker, werkstraf begeleider, coach, barkeeper en assistent-bedrijfsleider. Daarnaast bezoekt hij graag festivals en concerten en hij houdt van wandelen en cultuur. ‘Ik doe graag mooie dingen met leuke mensen.’

Volg Jan-Willem op Facebook en Twitter

2 Comments Jan-Willem: ‘Go Ahead overstijgt het voetbal’

  1. Gerdi Loffeld

    Jan Willem. Je hebt helemaal gelijk. Als kind ging ik kijken in de kippenren. Nu met 81 op de B side. Kowetje zit in je hart!!!

    Reply

Leave A Comment

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *