Mijn moeder heeft jobhulsman.nl gebookmarkt. Ze kijkt af en toe op mijn site om te zien of er nog wat (nieuws) te lezen valt. Voor potentiële opdrachtgevers, voor het overzicht, maar vooral voor mijn moeder voeg ik zo nu en dan een nieuw verhaal toe.

Hoewel mijn werkweken prima gevuld zijn, is het aantal updates op jobhulsman.nl schaars. (Ik stuur mijn moeder tegenwoordig een appje als ik een nieuw verhaal plaats, zodat ze niet wekelijks hoeft te kijken.) De oorzaak voor de ‘lage productie’ ligt deels verscholen in het feit dat ik regelmatig teksten schrijf uit naam van anderen. Ik ghostwrite er wat af. Zo schreef ik in 2018 een hele rits blogs (waaronder deze kudo-knaller) voor Agile coach Jasper Guldemond. Nou vindt Jasper dat ik daar geen geheim van hoef te maken, maar om zijn verhalen nou pontificaal op mijn website te presenteren als zijnde mijn portfolio … Dat voelt toch niet helemaal passend. 

Er is nog een reden dat mijn moeder regelmatig van een koude kermis thuiskomt: slappe soep.

Vorig jaar zomer volgde ik een cursus interviewen bij De Redactie. De training ging onder meer over het doen van aanpassingen achteraf op verzoek van de geïnterviewde. Meningsverschillen over zinnen, passages en soms hele alinea’s komen vaak voor. Hoe ga je daar mee om? De tips van trainer Meike Huber in het kort: maak vooraf afspraken en zorg voor wisselgeld (oké, we halen dit weg, maar dan laten we dat staan).

Tijdens de training zei ik dat ik de tips ook goed kan gebruiken voor de niet journalistieke teksten die ik schrijf. Ik biechtte op dat ik zelden trots ben op een uiteindelijke tekst, omdat het eindresultaat vaak een minder krachtige versie is van de tekst die ik in eerste instantie schrijf. Zonde, ook voor de opdrachtgever, was onze gezamenlijke conclusie. Huber raadde me aan om scherper te zijn op aanpassingen achteraf. 

‘Hoe dan?’ vroeg ik. Vertel je opdrachtgevers over slappe soep, antwoordde ze. Het doel van een tekst, wat het onderwerp ook is, in welke vorm je de tekst ook giet, is om een boodschap over te brengen. En dus wil je voorkomen dat mensen halverwege, of erger nog: na een paar regels, afhaken. Om dat te bereiken, moet er pit in een tekst.

Een goed verhaal heeft scherpe kantjes. Je leest dat er keuzes zijn gemaakt. Het is je taak als schrijver om een krachtige, overheerlijke soep te maken. Dat doe je door een waterige soep (uitspraken tijdens een interview of input voor een blog of andere tekst) in te dikken en te voorzien van spices. Voorkom dus ook dat mensen naderhand plasjes water toevoegen aan die krachtige soep, want dan ontstaat er alsnog een slappe soep.

Bonustip: voorkom dat je soep zo pittig is dat deze direct in de gootsteen belandt.

Leave A Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *