Ik zou vanavond gaan kijken bij een huis in de Bloemstraat in Amsterdam. Iedere dag kom ik door die straat als ik van mijn huis in de Kolenkitbuurt naar mijn kantoor in de stad fiets. Ik vind de Bloemstraat een mooie straat. Aan de rand van de Jordaan en zonder al te veel verkeer. Het pareltje van de straat is ongetwijfeld Café Chris, een bruincafé uit 1624. Eigenlijk kom ik daar te weinig, maar dat zou zomaar eens kunnen veranderen, dacht ik nog.
Het appartement heeft tweekamers, een slaapkamer en een woonkamer met open keuken. De totale oppervlakte: 53 vierkante meter, wat op zich volstaat voor mij en mijn vriendin. De vraagprijs, exclusief gas, water, licht en belastingen, bedraagt 1250 euro. 50 euro boven ons budget. Maar hey, dit is de Jordaan, let’s go for it. Op een andere site staat dezelfde woning te huur voor 1400 euro inclusief gas, water en licht. Een verschil van 150 euro tussen exclusief en inclusief. Dat zou ongeveer moeten kloppen, beredeneerde ik snel.
Makelaar DAN Wonen uit Zwolle reageert vlot op mijn bericht. Ik kan vanavond komen kijken. Maar is de huur nu 1250 of 1400 euro, vraag ik. 1400 euro, antwoordt DAN. Inclusief? Ja. Of nee, exclusief bedoelen we. Maar op internet staat … Ja, nee, dat weten wij verder ook niet. O, en ook exclusief courtage à 375 euro. Exclusief btw.
Een snelle rekensom leert mij dat onze huurprijs per persoon uit zal komen op minimaal 800 euro. Toch maar niet naar de Bloemstraat, besluiten we. Iets té exclusief voor ons.
Ondertussen tikt de tijd. Vandaag zijn er hekken geplaatst rondom mijn huidige woning in de Kolenkitbuurt. Op 30 mei, over ruim twee weken, komt Stadgenoot controleren of we ons appartement netjes hebben achtergelaten. Het zou me niets verbazen als de sloopkogel diezelfde middag nog door de ruiten vliegt.
Een huis zoeken in Amsterdam is op het moment een behoorlijke uitdaging. De moeder van mijn vriendin, die zo nu en dan ook een blik op het internet werpt, zei het treffend: als ik onder de duizend euro per maand zoek zie ik alleen maar parkeerplekken en garageboxen. Touché.
Twee weken geleden waren we er dichtbij. Een benedenwoning met tuin aan de Marco Polostraat in de Baarsjes stond te huur voor 1200 euro, inderdaad, exclusief alles en exclusief één maand huur courtage (exclusief btw). Een behoorlijke smak geld voor krap vijftig vierkante meter. Maar het moet gezegd, de woning was net gerenoveerd en het zag er spik en span uit. En die tuin, wie heeft dat nou in Amsterdam? De makelaar gaf ons een goede kans. Het zou toch niet? Een uur na het inleveren van al het gevraagde papierwerk bericht van de verhuurder: een expat heeft de gevraagde huurprijs met 200 euro per maand overboden. Jammer maar helaas.
Ondertussen loopt er een advertentie op Marktplaats. ‘Jong werkend stel zoekt huis in Amsterdam.’ Voor 1200 euro hadden we tijdelijk in Tuindorp, Zuid-Oost of Nieuw-West kunnen wonen op 60 vierkante meter. Bij een oude man in huis of ergens ‘tijdelijk, tot ik weer terug ben’. Vanmiddag spande de kroon. Bericht van Olaf via Marktplaats. De grootste slaapkamer (12 vierkante meter) in het huis van Olaf in Amsterdam Zuid-Oost staat leeg. Of wij dat niet willen huren voor 950 euro, vroeg hij. Inclusief alles, nota bene. En in het weekend verblijft hij ergens anders, dus dan hebben we het rijk alleen. Wat denk je zelf Olaf? Niet exclusief genoeg!